RoXall team in de 24-uurs 2016

Het was nog lang de vraag of we wel mee zouden doen. Lag het misschien aan het te laat finishen in 2015? Feit was dat de beide vissermannen Jan en Jacob die week ook met de kotter mee moesten. En dus niet zeker was of die er wel bij konden zijn. We waren er dan ook niet uit totdat we een tweet lazen van de kustzeilers dat er nog een week ingeschreven kon worden. Zo gezegd zo gedaan en na onderling overleg werd weer ingeschreven. Die vissermannen zouden normaal gesproken wel op tijd kunnen zijn, dus de bemanning was grotendeels geregeld. Alleen Pieter Romkes werd ingeruild voor Cees Post (de gele). Pieter werd snode gemist, maar Cees zorgde goed voor de inwendige mens tijdens de 24-uurs. Met vijf man moest het te doen zijn, ook al omdat de weerberichten de week ervoor het over weinig wind hadden. De bemanning bestond dit keer dan ook uit Teun Buter, Dirk Smit, Jan Kramer, Cees Post en Jacob van Urk.

Waren we lang niet zo enthousiast over de 24-uurs, nu we éénmaal ingeschreven hadden (voor de tocht), gingen we ervoor. Taken werden verdeeld, zeilplannen gesmeed en er werd nagedacht over welke startplaats. Zelfs de Waddenzee en Noordzee route (blijft een favoriet bij sommigen van ons) werd bekeken, maar het tij kwam niet goed uit en de wind was zeker niet ideaal. Via onze whats app groep en de satellietbol op de kotters werden dan ook driftig de laatste week berekeningen naar elkaar toegestuurd. De X-99 werd onderwater nog schoongemaakt door Dirk. Boodschappen (niet teveel) werden geregeld en op donderdag werd de boot naar Lemmer gevaren, hetwelk na wat discussie, onze startplaats zou zijn. Urk, als startplaats, viel sowieso af, omdat met de verwachte noordelijke wind er al snel kruisrakken gezeild moesten worden en dat wil niemand in een 24-uurs. Tenminste als je een prestatie wilt neerzetten. Het plan was om eerst wat oost-west rakken te zeilen en later in de nacht als de wind naar het noordoosten zou zijn gedraaid meer de rakken in het noordelijke IJsselmeer te pakken.

Zo gezegd zo gedaan. Vrijdag 26 augustus lag de RoXall te rukken in zijn vreemde box in Lemmerhoek en te wachten op zijn bemanning. Sommige visserlui speelden het klaar om pas om half vijf thuis te komen en een uurtje later alweer (met Visserijnieuws) richting de Lemmer te rijden. Gelukkig hadden Teun en Dirk inmiddels de boot wedstrijdklaar gemaakt. Wat ook leuk was, waren de Urker striept boatjen shirts, die het RoXall team van hun eerste sponsor ooit kregen (Linnenkast). Daar maakten we zeker indruk mee, want bij de start om 19.00 uur lieten we iedereen het mooie gatje van de X zien en weg waren we. Het was op dat moment natuurlijk ook ideaal weer voor de X. De zeilvoering met dit lichte weer waarvoor we kozen waren de genua 1 en het grootzeil.

Vanaf de start (tussen het havenhoofd en een boei) zeilden we aan de wind naar de eerste verplichte boei, de SB 40.  Dat het ook een toertocht is voor sommigen bleek wel toen er in onze startgroep ook een staverse jol startte. De gasten daar aan boord hadden tig karbonades mee zeiden ze. Nou ja, waarom niet, het gaat toch vooral om het zeilplezier tijdens zo’n 24-uurs. Na de SB 40 kregen we  het eerste lange rak van 11 mijl, hoog aan de wind naar de LC 11. Daarna weer oost in via de rode boeien SB 8 en de SB 18 (moeilijk trouwens hoor, om een rode boei te onderscheiden met al die kerstbomen van grote windmolens op de achtergrond) naar de EL-A. Het wachtsysteem ging vanaf de SB 18 boei ook in. Vanaf de SB 18 naar de EL-A was gelijk het eerste spinakerrak. Spinakeren in het donker vergt trouwens nog meer concentratie dan overdag. Vanaf de EL-A naar de KG was ons langzaamste rak, daar de wind tijdelijk wat wegviel. Daarna via de EZ- C noordwest in naar de Sport D boei. Inmiddels was het al 1 uur ’s nachts  en kregen Teun Buter en Jan Kramer de hondewacht. Lange rakken naar de Sport-A boei en terug, kon de rest proberen een knippien te doen. Weer aangekomen bij de Sport-D konden we hetzelfde trajact bijna nog een keer zeilen, alleen nu via de KR-A. En gingen Teun en Jan in de kooi. Een Bavaria 37 passeerden we vlak bij deze boei. Na de KR-A gingen we dus wederom naar de Sport-A.

Dirk, onze IT man aan boord, zat ondertussen het passeren van de Bavaria 37 te filmen. Bij zonsopgang maakte hij ook al de mooiste foto’s. Hij maakte dan ook aardig wat PR voor team RoXall en alles was te volgen, want hij twitterde wat af op @roxallurk. Zelfs onze positie was daarop te vinden. Ook deden we mee aan een internet competitie met andere zeilboten, die ook hun mijlen doorgaven en daarin deden we het niet slecht. Lange tijd lagen we gewoon op de eerste plaats van deze virtuele competitie waaraan ongeveer 70 boten deelnamen, en waar ook gelijk met je handicap rekening werd gehouden. Alle foto’s, filmpjes en berichtjes zijn nog eens na te kijken op bovenstaand twitteraccount.

Inmiddels was het ook weer dag geworden en konden we goed zien hoe druk dat het was op het IJsselmeer. Ongeveer 600 zeer verschillende boten, van lemsteraken tot trimarans, grote en kleine zeilboten, die allemaal druk bezig zijn mijlen maken, is een pracht gezicht.

Affijn, ondertussen  werd er natuurlijk ook flink door gezeild op de RoXall en met een toenemende NO naar ONO draaiende wind vlogen de mijlen onder de kiel van de RoXall door. Het totale gemiddelde per uur steeg ook langzaam, van 6,2 naar 6,3 naar 6,4 knopen. Na de Sport-A te hebben gerond gingen we  via de LC1 naar de EZ-B, om hierna naar de LC11 te zeilen. Allemaal halve wind of hoog aan de windse rakken, sommige rakken behaalden we zelfs ruim meer dan 7 knopen gemiddeld.

Ondertussen zaten de beide vissermannen druk bezig met hun telefoon. Want er was ook een andere tocht aan de gang, die hun interesse meer dan had. Een groep van 50 kotters stoomde die zaterdag op naar het centrum van Rotterdam om kenbaar te maken dat al die plannenmakerij, zoals een aanlandplicht, uit Brussel nergens toe leidt. Zeker ook een mooi gezicht, al die kotters, en het is dat de UK 158 vanaf de 56 graden NB moest komen, waar ze gevist had, en dat weekend in de Eemshaven lag, anders was de Willem Jacob ook zeker van de partij geweest. Alhoewel ik veel liever zeil dan demonstreer, hoor.

Bij de LC11, waar we een sportboot van Roy Heiner iets harder dan ons zagen lopen, begonnen we pas aan ons tweede spinakerrakje naar de KR-A.  De boot zeilde eindelijk wat rechtop en ook eindelijk thee met kaasjes voor de stuurman. En koffie voor de rest. Na de KR-A weer noord in naar de Sport-B, iets oostelijker op dus.

Ondertussen maakten fotografen vanuit hun ribs een paar foto’s van onze X, volop in actie. Of zouden ze die striept boatjes zo mooi gevonden hebben? Later, op de websites van de fotografen de foto’s bewonderd, en inderdaad zaten daar mooie tussen.

Vanaf de Sport-B maakten we nog even een heen en weertje via de LC1, om daarna vanaf de Sport-B  via de VF-B naar de LC1 te zeilen. De laatste loodjes waren inmiddels aangebroken. Na wat rekenen zou er ruim 154 mijl gezeild kunnen worden. We zouden zelfs tijd over hebben, maar meer was er niet uit te slepen, of we zouden na 19.00 uur binnenkomen en strafmijlen krijgen. Helaas geen 158 mijl dus voor Jacob. De wind was inmiddels nog meer toegenomen en eigenlijk hadden we toen de genua 1 in moeten wisselen voor een kleiner voorzeil, maar we vonden het wel goed zo. Ook lieten we het spinakeren voor wat het was op het rak LC1 naar de KR-A. Snelheid genoeg en via de WV 19, de laatste verplichte boei, zeilden we werkelijk in een armada van zeilboten naar de finish. Mooi gezicht trouwens, al die zeilboten. Om 18.35 passeerden we de finish  met een voldaan gevoel.

Met het oliezeil aan gingen we daarna op de drukke haven van Medemblik af. Daar stonden onze trouwe supporters ons al op te wachten en toe te juichen in ook striept boatjes shirten. Na het afmeren kreeg ik eerst een meegenomen Glenlivet. Oeps, die viel dubbel, dat merkte je gelijk, maar welverdiend dacht ik zo. Later die avond, na een Chinees gepakt te hebben, bleek dat we het goed gedaan hadden in de toertocht. We behaalden 154,42 mijl bij een gemiddelde van 6,55 knoop. We zaten zelfs bij de eerste 15 van de honderden deelnemers aan de tocht. Zeker niet ontevreden. De naam van de Zuiderzee werd trouwens hoog gehouden, want de Flyer werd weer eerste in de wedstrijd van de ORC 4 klasse, top gedaan, terwijl de Intense ook weer vele mijlen had gezeild.

Die nacht sliep ik toch wel als een roos, en toen zondagavond om 12 uur het busje weer werd opgestart, om naar de kotter te rijden, besloot de schipper maar een ver bestek op te zoeken. Met de kotter eerst maar eens een 100 mijl opperdan stomen, eer we gingen vissen, zo besloot hij. En ondertussen een klen knippien doen.

Jacob.

► Kort filmpje